CKV-bevlogen reünie

Ik hou niet van reünies. Alsof het plezierig is terug te kijken naar mensen en gebeurtenissen die je soms net zo lief weer snel vergeet. Het overviel me dan ook hoe warm het was, en hoe ver het terug ging. Mensen van toen en nu die zich nog steeds heel erg bevlogen toonden zo gauw het over de kunstvakken in het onderwijs ging.

We hadden het over onze persoonlijke levens, en ik trof oude vrienden die mij zeer dierbaar waren, maar het ging toch vooral over de ontwikkelingen in ons vakgebied. Over de gelukkige keus van OCW om eindelijk eens iets aan de kwaliteit van de kunstvakken in de basisschool te doen. En over de dreigende afschaffing van CKV. En natuurlijk ook over het wegpoetsen van het vak kunst uit het profiel Cultuur & Maatschappij door er verplicht wiskunde aan toe te voegen. De spoeling voor de keuzevakken – waaronder kunst – wordt dan wel heel dun.

Het ging ook over de CKV-inhoud. Boudewijn Korsmit, een van de reünisten, stuurde me de eindevaluatie van een kunstdossier. Dat sloot af met: 'Ik denk dat CKV daarom zeker haar doel heeft bereikt: een blijvende interesse opwekken voor allerlei vormen van kunstuitingen. Ik besef nu dat ik pas aan het begin van mijn leven sta, dat ik in de toekomst nog veel ga leren maar dat ik hier altijd wijzer van wordt [...] Ik ga nog veel kunst ervaren, maar zou dat niet ten volle kunnen zonder de basisvorming die CKV me heeft gegeven. Ik had niet verwacht dat ik dit ging zeggen toen ik net aan het vak begon, maar CKV heeft me echt iets geleerd. Ik dank u.'

De laatste onderwijsjaren als CKV-coördinator waren zijn meest enerverende: 'Ik was er dag en nacht mee bezig: lesgeven, organiseren van concert- en theaterbezoeken, het maken van een digitale leeromgeving en ga zo maar door. Men nam mij serieus, door goede resultaten, tevreden leerlingen en geen geharrewar over budget. En ook voor ouders en anderen gaf het de school cachet, een extra identiteit, want we werkten aan de persoonlijke ontwikkeling van het kind. Want zo moet je CKV positioneren, met veel elan zoals het de kunsten kenmerkt, inspirerend en vooral niet saai of duf.' En wat Boudewijn schreef, vertelden ook Leo en Marie-Louise. En ook Bert, Martien, Geert en nog veel meer (oud-)docenten die ik daar sprak.

Dat is toch wel iets anders dan de ervaringen van onze (ex-)minister die in de Tweede Kamer zei: 'Ik noem zonen die aan mij vragen: mam, mag ik het kaartje van de Doelen? Heel veel kinderen vragen dat aan hun ouders [...] want dan kunnen zij bewijzen dat zij een bepaalde activiteit hebben gedaan.' Daar geef je als ouder toch niet aan toe?

Het is goed voor CKV dat het nieuwe kabinet de cultuurkaart wil behouden en dat het de krachten in het onderwijs en de cultuursector wil bundelen voor [waardevolle] cultuureducatie in het basis- én voortgezet onderwijs.