Vandaag presenteerde ik een bijzonder boek: 'Over Passie en Professie. Een eeuw publieksbegeleiding in de Nederlandse musea'. Een vuistdikke pil met een schat aan informatie over museumeducatie. Door mijn eigen verleden als museumdirecteur boeit dit onderwerp mij bijzonder. Ik ben erg blij met dit mooie boek en trots op de onderzoekers.
Het boek is voor een belangrijk deel gebaseerd op interviews met professionals die vanaf de jaren vijftig in musea werkzaam waren en met educatoren die er nu werken. Zelf werkte ik in de jaren '80 en '90 in de museumsector, dus in het laatste deel van de beschreven eeuw. We richtten ons toen sterk op regionale geschiedenis en op beeldende kunst voor leerlingen van het basis- en voortgezet onderwijs. Ik herinner me nog heel goed de kunsttentoonstelling Kieskleurig, voor kleuters. Kijken, beleven, over kunstwerken praten en zelf beeldend werken, dat stond toen centraal. Later is die tentoonstelling zowat heel Nederland doorgereisd. Duizenden kleuters hebben 'm gezien.
Veel heb ik toen geleerd van oudere collega's en vakgenoten. Het is goed dat zij geëerd worden met deze kritische hommage aan het museumeducatieve vak.
Kennis en ervaringen van voorgaande generaties moeten behouden blijven voor nieuwe, dat relativeert. Een eeuw geleden werd er immers ook al gesproken over 'interactie', 'dialoog', 'vraaggericht werken' en 'social inclusion', al gebruikte men daar toen andere woorden voor.
Musea scheppen in hun tentoonstellingen vaak een referentiekader voor hun publiek, dit boek biedt een referentiekader voor de musea zelf!
Ik bedank iedereen die er een bijdrage aan leverde.
Bestellen?
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten