Het ventje van zeep

Geen kind in Nederland of het kent minstens een versje of liedje van Annie M.G. Schmidt. Iedere volwassene in mijn omgeving kent er zeker twee. Ook die versjes verdienen aandacht in deze feestweek rondom zowel de geboorte- als de sterfdag van Annie M.G. Schmidt (20 mei 1911– 21 mei 1995).

De bejubelde televisieserie 'Annie M.G.' en de net zo bejubelde biografie 'Anna' van Annejet van der Zijl hebben – voor zover nodig – de belangstelling voor de echte koningin van Nederland en haar oeuvre nieuw leven ingeblazen. En bredere bekendheid gegeven aan haar opvattingen over en ervaringen met doodgaan op verzoek. Maar dat Annie Schmidt al eind jaren vijftig een kinderversje over de verlokkingen van de dood had geschreven, daar kwam ik pas achter toen 'Het ventje van zeep' werd voorgelezen bij een begrafenis. De zoon van de overleden vrouw vertelde dat zijn moeder het hem vroeger voorlas. 'Het gaat over de dood, in kinderlijke beelden', zo zei hij.

Een ventje van zeep – hij lag naast de hazelnootreep – loopt weg uit de winkel van meneer de drogist. Een eendje in de gracht heeft op hem gewacht:

Kom hier in het water,
Kom hier, zei het eendje,
Het is niet zo koud,
Voel maar met je teentje.
Het zeepventje riep:
Ik kom dadelijk bij je.
Hij liet zich heel zachtjes
Het water in glijen.
Maar ventjes van zeep
Horen niet in het water,
Het was een vergissing
Dat bleek even later.
Het ventje van zeep
Loste helemaal op,
Er bleef niets van over
En 't water werd sop.

'Dat het over de dood ging, begreep ik toen natuurlijk niet', vertelde de zoon. Hij las het onlangs zijn stervende moeder voor. 'Aan haar glimlach zag ik heel goed dat zij het begreep.'
Ik begrijp het ook. Leve Annie Schmidt!

Teleblik over de Annie M.G. Schmidtweek

Versjes van Annie

Website over Annie M.G.

Annie M.G. Schmidt over de dood