Wie doet wat?

Een felle slagregen, helledonder en bliksem, iedereen doornat en tot op het bot verkleumd. En dat in Heilig Landstichting waar we samen met Kunstfactor twee weken geleden het seizoen startten met de werkconferentie 'Wie doet wat?'. Gelukkig is het die dag nog goed gekomen. Zowel met het weer als met de geestdrift van de deelnemers.

Centraal in de discussie stonden de culturele loopbaan en de actieve en reflectieve cultuurdeelname in de levensloop. Hoe geven kinderen, jongeren en volwassenen vorm aan hun cultuurdeelname? Wat hebben zij daarvoor nodig? Maar ook, wie is daarvoor verantwoordelijk en wie zijn erbij betrokken? Je kon goed merken dat iedereen fris van vakantie terug was. Levendig dacht de zaal na over deze complexe vraag, met veel gelach, stevige uithalen en heldere statements.
We spraken over de verantwoordelijkheden van de overheden ten aanzien van de culturele infrastructuur die nodig is om vorm te kunnen geven aan zo'n loopbaan. Over het belang van goed onderwijs in de kunstvakken en over de kwaliteit van cultuureducatie in en buiten de school. En ook natuurlijk over het toezicht op kerndoelen en eindtermen. Hoe zorg je ervoor dat scholen doen wat ze beloven. Bijna alle scholen hebben hun visie op cultuureducatie immers schriftelijk vastgelegd, met beloftes over het vergroten van kennis en vaardigheden op het gebied van kunst en cultuur, over de deelname aan kunst en cultuur buiten school en over talentontwikkeling.

Welk aspect van de culturele loopbaan we ook bespraken, we waren het erover eens dat een (lokale) culturele infrastructuur hard nodig is, niet alleen voor het onderwijs, maar zeker ook voor het leven na de schooltijd. Toch, vaak blijven we in onze eigen beelden steken. We vroegen Erik Lenselink van NOC*NSF dan ook om te vertellen hoe het er in de sportsector aan toe gaat. Anders dan voor de culturele sector wordt de rijkssubsidie voor de sportsector verhoogd. Zijn advies is: zorg dat de hardware (accommodatie), de content (het aanbod) en de software (begeleiding) in balans zijn en dat de financiering daarvan ook helder is. In de sportwereld zijn de accommodaties voor het merendeel de verantwoordelijkheid van de gemeenten, het aanbod is de verantwoordelijkheid van de sportbonden en de begeleiding is een gedeelde verantwoordelijkheid. Zijn analyse van de doorsnee sportieve loopbaan laat voorts zien waar extra inspanningen nodig zijn: bij het tegengaan van uitstroom van sportdeelname onder jongeren (12-18 jaar), voor een sportief aanbod voor jongvolwassenen dat past in hun drukke bestaan met gezin en carrière in opbouw, en om senioren te verlokken te sporten. Verder mag de basis nog steviger en moet elke basisschoolleerling aan sport doen (dat is nu 87%).

En nu wij! Nu zijn wij aan zet om eensgezind werk te maken van de culturele loopbaan van iedereen. Ieder heeft immers het recht om 'vrijelijk deel te nemen aan het culturele leven van de gemeenschap en om te genieten van kunst'. En dat bevorderen wij – nu en straks - graag.

Zie voor reacties ook het Netwerk Cultuureducatie op LinkedIn.