Propaganda voor de beeldbank

Het was mij tot nu toe ontgaan, maar onze vorige minister-president heeft in 2010 aangekondigd op termijn afscheid te nemen van het label Postbus 51 voor publiekscampagnes van de Rijksoverheid. Jammer, want net als de SIRE-spotjes zorgen die van Postbus 51 vaak voor een herkenbaar, tot nadenken stemmend moment tijdens het commerciële geweld van de overige adverteerders op televisie.

Ik was dan ook blij toen ik hoorde dat Beeld en Geluid het afgelopen jaar honderden Postbus 51-spotjes heeft gedigitaliseerd in het kader van het project Beelden voor de Toekomst. Het is echt leuk om te grasduinen door alle voorlichtingscampagnes die de overheid tussen 1969 en 2007 uitzond. Een feest van herkenning. Maar dat niet alleen, de collectie schetst een tijdsbeeld, vertelt over onze cultuur en laat ontwikkelingen in de samenleving zien; ontwikkelingen, waar je ook met kritische blik naar kunt kijken.
Omdat Postbus 51 - straks - deel uitmaakt van ons audiovisuele cultureel erfgoed is het goed dat dit alles digitaal bewaard wordt én gebruikt kan worden als lesmateriaal voor de basisschool en het voortgezet onderwijs. Inmiddels staat er een steeds groter aantal beeldbanken online waar docenten en leerlingen uit kunnen putten voor informatie, illustraties en inspiratie. De grootste, met ruim 400.000 historische beeldbronnen, vormt zelfs een waar geheugen van Nederland.

Wie meer wil weten over de inzet van digitaal erfgoed in educatieve activiteiten kan de videopresentaties – waaronder een keynote van mezelf - bekijken van de Conferentie Digitaal Erfgoed 2010. En wie trouwens wel geïnteresseerd is in commerciële reclameklassiekers kan tot en met 27 februari zijn hart ophalen in de Beurs van Berlage. Of een virtuele reis maken door 150 jaar reclame.

Postbus 51-spotjes verwerkt tot lesmateriaal.